2. සෙලසුත්‌තං
මෙම සුත්‍ර දේශනාවේ සිංහල පරිවර්තනයට මෙතැනින් පිවිසෙන්න
සිංහල පරිවර්ථනය සදහා font මෙතැනින් ලබාගන්න
396. එවං මෙ සුතං – එකං සමයං භගවා අඞ්‌ගුත්‌තරාපෙසු චාරිකං චරමානො මහතා භික්‌ඛුසඞ්‌ඝෙන සද්‌ධිං අඩ්‌ඪතෙළසෙහි භික්‌ඛුසතෙහි යෙන ආපණං නාම අඞ්‌ගුත්‌තරාපානං නිගමො තදවසරි. අස්‌සොසි ඛො කෙණියො ජටිලො – ‘‘සමණො ඛලු, භො, ගොතමො සක්‍යපුත්‌තො සක්‍යකුලා පබ්‌බජිතො අඞ්‌ගුත්‌තරාපෙසු චාරිකං චරමානො මහතා භික්‌ඛුසඞ්‌ඝෙන සද්‌ධිං අඩ්‌ඪතෙළසෙහි භික්‌ඛුසතෙහි ආපණං අනුප්‌පත්‌තො. තං ඛො පන භවන්‌තං ගොතමං එවං කල්‍යාණො කිත්‌තිසද්‌දො අබ්‌භුග්‌ගතො – ‘ඉතිපි සො භගවා අරහං සම්‌මාසම්‌බුද්‌ධො විජ්‌ජාචරණසම්‌පන්‌නො සුගතො ලොකවිදූ අනුත්‌තරො පුරිසදම්‌මසාරථි සත්‌ථා දෙවමනුස්‌සානං බුද්‌ධො භගවාති. සො ඉමං ලොකං සදෙවකං සමාරකං සබ්‍රහ්‌මකං සස්‌සමණබ්‍රාහ්‌මණිං පජං සදෙවමනුස්‌සං සයං අභිඤ්‌ඤා සච්‌ඡිකත්‌වා පවෙදෙති. සො ධම්‌මං දෙසෙති ආදිකල්‍යාණං මජ්‌ඣෙකල්‍යාණං පරියොසානකල්‍යාණං සාත්‌ථං සබ්‍යඤ්‌ජනං, කෙවලපරිපුණ්‌ණං පරිසුද්‌ධං බ්‍රහ්‌මචරියං පකාසෙති. සාධු ඛො පන තථාරූපානං අරහතං දස්‌සනං හොතී’’’ති.
අථ ඛො කෙණියො ජටිලො යෙන භගවා තෙනුපසඞ්‌කමි; උපසඞ්‌කමිත්‌වා භගවතා සද්‌ධිං සම්‌මොදි. සම්‌මොදනීයං කථං සාරණීයං වීතිසාරෙත්‌වා එකමන්‌තං නිසීදි. එකමන්‌තං නිසින්‌නං ඛො කෙණියං ජටිලං භගවා ධම්‌මියා කථාය සන්‌දස්‌සෙසි සමාදපෙසි සමුත්‌තෙජෙසි සම්‌පහංසෙසි . අථ ඛො කෙණියො ජටිලො භගවතා ධම්‌මියා කථාය සන්‌දස්‌සිතො සමාදපිතො සමුත්‌තෙජිතො සම්‌පහංසිතො භගවන්‌තං එතදවොච – ‘‘අධිවාසෙතු මෙ භවං ගොතමො ස්‌වාතනාය භත්‌තං සද්‌ධිං භික්‌ඛුසඞ්‌ඝෙනා’’ති. එවං වුත්‌තෙ, භගවා කෙණියං ජටිලං එතදවොච – ‘‘මහා ඛො, කෙණිය, භික්‌ඛුසඞ්‌ඝො අඩ්‌ඪතෙළසානි භික්‌ඛුසතානි, ත්‌වඤ්‌ච බ්‍රාහ්‌මණෙසු අභිප්‌පසන්‌නො’’ති. දුතියම්‌පි ඛො කෙණියො ජටිලො භගවන්‌තං එතදවොච – ‘‘කිඤ්‌චාපි ඛො, භො ගොතම, මහා භික්‌ඛුසඞ්‌ඝො අඩ්‌ඪතෙළසානි භික්‌ඛුසතානි, අහඤ්‌ච බ්‍රාහ්‌මණෙසු අභිප්‌පසන්‌නො; අධිවාසෙතු මෙ භවං ගොතමො ස්‌වාතනාය භත්‌තං සද්‌ධිං භික්‌ඛුසඞ්‌ඝෙනා’’ති. දුතියම්‌පි ඛො භගවා කෙණියං ජටිලං එතදවොච – ‘‘මහා ඛො, කෙණිය, භික්‌ඛුසඞ්‌ඝො අඩ්‌ඪතෙළසානි භික්‌ඛුසතානි, ත්‌වඤ්‌ච බ්‍රාහ්‌මණෙසු අභිප්‌පසන්‌නො’’ති. තතියම්‌පි ඛො කෙණියො ජටිලො භගවන්‌තං එතදවොච – ‘‘කිඤ්‌චාපි ඛො, භො ගොතම, මහා භික්‌ඛුසඞ්‌ඝො අඩ්‌ඪතෙළසානි භික්‌ඛුසතානි, අහඤ්‌ච බ්‍රාහ්‌මණෙසු අභිප්‌පසන්‌නො; අධිවාසෙතු මෙ භවං ගොතමො ස්‌වාතනාය භත්‌තං සද්‌ධිං භික්‌ඛුසඞ්‌ඝෙනා’’ති . අධිවාසෙසි භගවා තුණ්‌හීභාවෙන. අථ ඛො කෙණියො ජටිලො භගවතො අධිවාසනං විදිත්‌වා උට්‌ඨායාසනා යෙන සකො අස්‌සමො තෙනුපසඞ්‌කමි; උපසඞ්‌කමිත්‌වා මිත්‌තාමච්‌චෙ ඤාතිසාලොහිතෙ ආමන්‌තෙසි – ‘‘සුණන්‌තු මෙ භොන්‌තො, මිත්‌තාමච්‌චා ඤාතිසාලොහිතා; සමණො මෙ ගොතමො නිමන්‌තිතො ස්‌වාතනාය භත්‌තං සද්‌ධිං භික්‌ඛුසඞ්‌ඝෙන. යෙන මෙ කායවෙය්‍යාවටිකං [කායවෙයාවට්‌ටිකං (සී. ස්‍යා. කං.), කායවෙය්‍යාවතිකං (ක.)] කරෙය්‍යාථා’’ති. ‘‘එවං, භො’’ති ඛො කෙණියස්‌ස ජටිලස්‌ස මිත්‌තාමච්‌චා ඤාතිසාලොහිතා කෙණියස්‌ස ජටිලස්‌ස පටිස්‌සුත්‌වා අප්‌පෙකච්‌චෙ උද්‌ධනානි ඛණන්‌ති, අප්‌පෙකච්‌චෙ කට්‌ඨානි ඵාලෙන්‌ති, අප්‌පෙකච්‌චෙ භාජනානි ධොවන්‌ති, අප්‌පෙකච්‌චෙ උදකමණිකං පතිට්‌ඨාපෙන්‌ති, අප්‌පෙකච්‌චෙ ආසනානි පඤ්‌ඤපෙන්‌ති. කෙණියො පන ජටිලො සාමංයෙව මණ්‌ඩලමාලං පටියාදෙති.
397. තෙන ඛො පන සමයෙන සෙලො බ්‍රාහ්‌මණො ආපණෙ පටිවසති තිණ්‌ණං වෙදානං පාරගූ සනිඝණ්‌ඩුකෙටුභානං සාක්‌ඛරප්‌පභෙදානං ඉතිහාසපඤ්‌චමානං , පදකො, වෙය්‍යාකරණො, ලොකායතමහාපුරිසලක්‌ඛණෙසු අනවයො, තීණි ච මාණවකසතානි මන්‌තෙ වාචෙති. තෙන ඛො පන සමයෙන කෙණියො ජටිලො සෙලෙ බ්‍රාහ්‌මණෙ අභිප්‌පසන්‌නො හොති. අථ ඛො සෙලො බ්‍රාහ්‌මණො තීහි මාණවකසතෙහි පරිවුතො ජඞ්‌ඝාවිහාරං අනුචඞ්‌කමමානො අනුවිචරමානො යෙන කෙණියස්‌ස ජටිලස්‌ස අස්‌සමො තෙනුපසඞ්‌කමි. අද්‌දසා ඛො සෙලො බ්‍රාහ්‌මණො කෙණියස්‌ස ජටිලස්‌ස අස්‌සමෙ අප්‌පෙකච්‌චෙ උද්‌ධනානි ඛණන්‌තෙ, අප්‌පෙකච්‌චෙ කට්‌ඨානි ඵාලෙන්‌තෙ, අප්‌පෙකච්‌චෙ භාජනානි ධොවන්‌තෙ, අප්‌පෙකච්‌චෙ උදකමණිකං පතිට්‌ඨාපෙන්‌තෙ, අප්‌පෙකච්‌චෙ ආසනානි පඤ්‌ඤපෙන්‌තෙ, කෙණියං පන ජටිලං සාමංයෙව මණ්‌ඩලමාලං පටියාදෙන්‌තං. දිස්‌වාන කෙණියං ජටිලං එතදවොච – ‘‘කිං නු භොතො කෙණියස්‌ස ආවාහො වා භවිස්‌සති විවාහො වා භවිස්‌සති මහායඤ්‌ඤො වා පච්‌චුපට්‌ඨිතො, රාජා වා මාගධො සෙනියො බිම්‌බිසාරො නිමන්‌තිතො ස්‌වාතනාය සද්‌ධිං බලකායෙනා’’ති? ‘‘න මෙ, භො සෙල, ආවාහො භවිස්‌සති නපි විවාහො භවිස්‌සති නපි රාජා මාගධො සෙනියො බිම්‌බිසාරො නිමන්‌තිතො ස්‌වාතනාය සද්‌ධිං බලකායෙන; අපි ච ඛො මෙ මහායඤ්‌ඤො පච්‌චුපට්‌ඨිතො. අත්‌ථි, භො, සමණො ගොතමො සක්‍යපුත්‌තො සක්‍යකුලා පබ්‌බජිතො අඞ්‌ගුත්‌තරාපෙසු චාරිකං චරමානො මහතා භික්‌ඛුසඞ්‌ඝෙන සද්‌ධිං අඩ්‌ඪතෙළසෙහි භික්‌ඛුසතෙහි ආපණං අනුප්‌පත්‌තො. තං ඛො පන භවන්‌තං ගොතමං එවං කල්‍යාණො කිත්‌තිසද්‌දො අබ්‌භුග්‌ගතො – ‘ඉතිපි සො භගවා අරහං සම්‌මාසම්‌බුද්‌ධො විජ්‌ජාචරණසම්‌පන්‌නො සුගතො ලොකවිදූ අනුත්‌තරො පුරිසදම්‌මසාරථි සත්‌ථා දෙවමනුස්‌සානං බුද්‌ධො භගවා’ති. සො මෙ නිමන්‌තිතො ස්‌වාතනාය භත්‌තං සද්‌ධිං භික්‌ඛුසඞ්‌ඝෙනා’’ති.
‘‘බුද්‌ධොති – භො කෙණිය, වදෙසි’’?
‘‘බුද්‌ධොති – භො සෙල, වදාමි’’.
‘‘බුද්‌ධොති – භො කෙණිය, වදෙසි’’?
‘‘බුද්‌ධොති – භො සෙල, වදාමී’’ති.
398. අථ ඛො සෙලස්‌ස බ්‍රාහ්‌මණස්‌ස එතදහොසි – ‘‘ඝොසොපි ඛො එසො දුල්‌ලභො ලොකස්‌මිං – යදිදං ‘බුද්‌ධො’ති [යදිදං බුද්‌ධො බුද්‌ධොති (ක.)]. ආගතානි ඛො පනම්‌හාකං මන්‌තෙසු ද්‌වත්‌තිංසමහාපුරිසලක්‌ඛණානි, යෙහි සමන්‌නාගතස්‌ස මහාපුරිසස්‌ස ද්‌වෙයෙව ගතියො භවන්‌ති අනඤ්‌ඤා. සචෙ අගාරං අජ්‌ඣාවසති, රාජා හොති චක්‌කවත්‌තී ධම්‌මිකො ධම්‌මරාජා චාතුරන්‌තො විජිතාවී ජනපදත්‌ථාවරියප්‌පත්‌තො සත්‌තරතනසමන්‌නාගතො. තස්‌සිමානි සත්‌ත රතනානි භවන්‌ති, සෙය්‍යථිදං – චක්‌කරතනං, හත්‌ථිරතනං, අස්‌සරතනං, මණිරතනං, ඉත්‌ථිරතනං, ගහපතිරතනං, පරිණායකරතනමෙව සත්‌තමං. පරොසහස්‌සං ඛො පනස්‌ස පුත්‌තා භවන්‌ති සූරා වීරඞ්‌ගරූපා පරසෙනප්‌පමද්‌දනා. සො ඉමං පථවිං සාගරපරියන්‌තං අදණ්‌ඩෙන අසත්‌ථෙන ධම්‌මෙන අභිවිජිය අජ්‌ඣාවසති. සචෙ පන අගාරස්‌මා අනගාරියං පබ්‌බජති, අරහං හොති සම්‌මාසම්‌බුද්‌ධො ලොකෙ විවට්‌ටච්‌ඡදො’’.
‘‘කහං පන, භො කෙණිය, එතරහි සො භවං ගොතමො විහරති අරහං සම්‌මාසම්‌බුද්‌ධො’’ති? එවං වුත්‌තෙ, කෙණියො ජටිලො දක්‌ඛිණං බාහුං පග්‌ගහෙත්‌වා සෙලං බ්‍රාහ්‌මණං එතදවොච – ‘‘යෙනෙසා, භො සෙල, නීලවනරාජී’’ති. අථ ඛො සෙලො බ්‍රාහ්‌මණො තීහි මාණවකසතෙහි සද්‌ධිං යෙන භගවා තෙනුපසඞ්‌කමි. අථ ඛො සෙලො බ්‍රාහ්‌මණො තෙ මාණවකෙ ආමන්‌තෙසි – ‘‘අප්‌පසද්‌දා භොන්‌තො ආගච්‌ඡන්‌තු පදෙ පදං [පාදෙ පාදං (සී.)] නික්‌ඛිපන්‌තා; දුරාසදා [දූරසද්‌දා (ක.)] හි තෙ භගවන්‌තො සීහාව එකචරා. යදා චාහං, භො, සමණෙන ගොතමෙන සද්‌ධිං මන්‌තෙය්‍යං, මා මෙ භොන්‌තො අන්‌තරන්‌තරා කථං ඔපාතෙථ. කථාපරියොසානං මෙ භවන්‌තො ආගමෙන්‌තූ’’ති. අථ ඛො සෙලො බ්‍රාහ්‌මණො යෙන භගවා තෙනුපසඞ්‌කමි; උපසඞ්‌කමිත්‌වා භගවතා සද්‌ධිං සම්‌මොදි. සම්‌මොදනීයං කථං සාරණීයං වීතිසාරෙත්‌වා එකමන්‌තං නිසීදි. එකමන්‌තං නිසින්‌නො ඛො සෙලො බ්‍රාහ්‌මණො භගවතො කායෙ ද්‌වත්‌තිංසමහාපුරිසලක්‌ඛණානි සමන්‌නෙසි.
අද්‌දසා ඛො සෙලො බ්‍රාහ්‌මණො භගවතො කායෙ ද්‌වත්‌තිංසමහාපුරිසලක්‌ඛණානි, යෙභුය්‍යෙන ඨපෙත්‌වා ද්‌වෙ. ද්‌වීසු මහාපුරිසලක්‌ඛණෙසු කඞ්‌ඛති විචිකිච්‌ඡති නාධිමුච්‌චති න සම්‌පසීදති – කොසොහිතෙ ච වත්‌ථගුය්‌හෙ, පහූතජිව්‌හතාය ච. අථ ඛො භගවතො එතදහොසි – ‘‘පස්‌සති ඛො මෙ අයං සෙලො බ්‍රාහ්‌මණො ද්‌වත්‌තිංසමහාපුරිසලක්‌ඛණානි, යෙභුය්‍යෙන ඨපෙත්‌වා ද්‌වෙ. ද්‌වීසු මහාපුරිසලක්‌ඛණෙසු කඞ්‌ඛති විචිකිච්‌ඡති නාධිමුච්‌චති න සම්‌පසීදති – කොසොහිතෙ ච වත්‌ථගුය්‌හෙ, පහූතජිව්‌හතාය චා’’ති. අථ ඛො භගවා තථාරූපං ඉද්‌ධාභිසඞ්‌ඛාරං අභිසඞ්‌ඛාසි, යථා අද්‌දස සෙලො බ්‍රාහ්‌මණො භගවතො කොසොහිතං වත්‌ථගුය්‌හං. අථ ඛො භගවා ජිව්‌හං නින්‌නාමෙත්‌වා උභොපි කණ්‌ණසොතානි අනුමසි පටිමසි; උභොපි නාසිකසොතානි අනුමසි පටිමසි; කෙවලම්‌පි නලාටමණ්‌ඩලං ජිව්‌හාය ඡාදෙසි. අථ ඛො සෙලස්‌ස බ්‍රාහ්‌මණස්‌ස එතදහොසි – ‘‘සමන්‌නාගතො ඛො සමණො ගොතමො ද්‌වත්‌තිංසමහාපුරිසලක්‌ඛණෙහි පරිපුණ්‌ණෙහි, නො අපරිපුණ්‌ණෙහි; නො ච ඛො නං ජානාමි බුද්‌ධො වා නො වා. සුතං ඛො පන මෙතං බ්‍රාහ්‌මණානං වුද්‌ධානං මහල්‌ලකානං ආචරියපාචරියානං භාසමානානං – ‘යෙ තෙ භවන්‌ති අරහන්‌තො සම්‌මාසම්‌බුද්‌ධා තෙ සකෙ වණ්‌ණෙ භඤ්‌ඤමානෙ අත්‌තානං පාතුකරොන්‌තී’ති. යංනූනාහං සමණං ගොතමං සම්‌මුඛා සාරුප්‌පාහි ගාථාහි අභිත්‌ථවෙය්‍ය’’න්‌ති.
399. අථ ඛො සෙලො බ්‍රාහ්‌මණො භගවන්‌තං සම්‌මුඛා සාරුප්‌පාහි ගාථාහි අභිත්‌ථවි –
‘‘පරිපුණ්‌ණකායො සුරුචි, සුජාතො චාරුදස්‌සනො;
සුවණ්‌ණවණ්‌ණොසි භගවා, සුසුක්‌කදාඨොසි වීරියවා [විරියවා (සී. ස්‍යා. කං. පී.)].
‘‘නරස්‌ස හි සුජාතස්‌ස, යෙ භවන්‌ති වියඤ්‌ජනා;
සබ්‌බෙ තෙ තව කායස්‌මිං, මහාපුරිසලක්‌ඛණා.
‘‘පසන්‌නනෙත්‌තො සුමුඛො, බ්‍රහා [බ්‍රහ්‌මා (ස්‍යා. කං. ක.)] උජු පතාපවා;
මජ්‌ඣෙ සමණසඞ්‌ඝස්‌ස, ආදිච්‌චොව විරොචසි.
‘‘කල්‍යාණදස්‌සනො භික්‌ඛු, කඤ්‌චනසන්‌නිභත්‌තචො;
කිං තෙ සමණභාවෙන, එවං උත්‌තමවණ්‌ණිනො.
‘‘රාජා අරහසි භවිතුං, චක්‌කවත්‌තී රථෙසභො;
චාතුරන්‌තො විජිතාවී, ජම්‌බුසණ්‌ඩස්‌ස [ජම්‌බුමණ්‌ඩස්‌ස (ක.)] ඉස්‌සරො.
‘‘ඛත්‌තියා භොගිරාජානො, අනුයන්‌තා [අනුයුත්‌තා (සී. ස්‍යා. කං. පී.)] භවන්‌තු තෙ;
රාජාභිරාජා මනුජින්‌දො, රජ්‌ජං කාරෙහි ගොතම’’.
‘‘රාජාහමස්‌මි සෙලාති, ධම්‌මරාජා අනුත්‌තරො;
ධම්‌මෙන චක්‌කං වත්‌තෙමි, චක්‌කං අප්‌පටිවත්‌තියං’’.
‘‘සම්‌බුද්‌ධො පටිජානාසි, ධම්‌මරාජා අනුත්‌තරො;
‘ධම්‌මෙන චක්‌කං වත්‌තෙමි’, ඉති භාසසි ගොතම.
‘‘කො නු සෙනාපති භොතො, සාවකො සත්‌ථුරන්‌වයො;
කො තෙ තමනුවත්‌තෙති, ධම්‌මචක්‌කං පවත්‌තිතං’’.
‘‘මයා පවත්‌තිතං චක්‌කං, (සෙලාති භගවා ධම්‌මචක්‌කං අනුත්‌තරං;
සාරිපුත්‌තො අනුවත්‌තෙති, අනුජාතො තථාගතං.
‘‘අභිඤ්‌ඤෙය්‍යං අභිඤ්‌ඤාතං, භාවෙතබ්‌බඤ්‌ච භාවිතං;
පහාතබ්‌බං පහීනං මෙ, තස්‌මා බුද්‌ධොස්‌මි බ්‍රාහ්‌මණ.
‘‘විනයස්‌සු මයි කඞ්‌ඛං, අධිමුච්‌චස්‌සු බ්‍රාහ්‌මණ;
දුල්‌ලභං දස්‌සනං හොති, සම්‌බුද්‌ධානං අභිණ්‌හසො.
‘‘යෙසං වෙ දුල්‌ලභො ලොකෙ, පාතුභාවො අභිණ්‌හසො;
සොහං බ්‍රාහ්‌මණ සම්‌බුද්‌ධො, සල්‌ලකත්‌තො අනුත්‌තරො.
‘‘බ්‍රහ්‌මභූතො අතිතුලො, මාරසෙනප්‌පමද්‌දනො;
සබ්‌බාමිත්‌තෙ වසී කත්‌වා, මොදාමි අකුතොභයො’’.
‘‘ඉමං භොන්‌තො නිසාමෙථ, යථා භාසති චක්‌ඛුමා;
සල්‌ලකත්‌තො මහාවීරො, සීහොව නදතී වනෙ.
‘‘බ්‍රහ්‌මභූතං අතිතුලං, මාරසෙනප්‌පමද්‌දනං;
කො දිස්‌වා නප්‌පසීදෙය්‍ය, අපි කණ්‌හාභිජාතිකො.
‘‘යො මං ඉච්‌ඡති අන්‌වෙතු, යො වා නිච්‌ඡති ගච්‌ඡතු;
ඉධාහං පබ්‌බජිස්‌සාමි, වරපඤ්‌ඤස්‌ස සන්‌තිකෙ’’.
‘‘එතඤ්‌චෙ [එවඤ්‌චෙ (ස්‍යා. කං.)] රුච්‌චති භොතො, සම්‌මාසම්‌බුද්‌ධසාසනං [සම්‌මාසම්‌බුද්‌ධසාසනෙ (කත්‌ථචි සුත්‌තනිපාතෙ)];
මයම්‌පි පබ්‌බජිස්‌සාම, වරපඤ්‌ඤස්‌ස සන්‌තිකෙ’’.
‘‘බ්‍රාහ්‌මණා තිසතා ඉමෙ, යාචන්‌ති පඤ්‌ජලීකතා;
බ්‍රහ්‌මචරියං චරිස්‌සාම, භගවා තව සන්‌තිකෙ’’.
‘‘ස්‌වාක්‌ඛාතං බ්‍රහ්‌මචරියං, (සෙලාති භගවා සන්‌දිට්‌ඨිකමකාලිකං;
යත්‌ථ අමොඝා පබ්‌බජ්‌ජා, අප්‌පමත්‌තස්‌ස සික්‌ඛතො’’ති.
අලත්‌ථ ඛො සෙලො බ්‍රාහ්‌මණො සපරිසො භගවතො සන්‌තිකෙ පබ්‌බජ්‌ජං, අලත්‌ථ උපසම්‌පදං.
400. අථ ඛො කෙණියො ජටිලො තස්‌සා රත්‌තියා අච්‌චයෙන සකෙ අස්‌සමෙ පණීතං ඛාදනීයං භොජනීයං පටියාදාපෙත්‌වා භගවතො කාලං ආරොචාපෙසි – ‘‘කාලො, භො ගොතම, නිට්‌ඨිතං භත්‌ත’’න්‌ති. අථ ඛො භගවා පුබ්‌බණ්‌හසමයං නිවාසෙත්‌වා පත්‌තචීවරමාදාය යෙන කෙණියස්‌ස ජටිලස්‌ස අස්‌සමො තෙනුපසඞ්‌කමි; උපසඞ්‌කමිත්‌වා පඤ්‌ඤත්‌තෙ ආසනෙ නිසීදි සද්‌ධිං භික්‌ඛුසඞ්‌ඝෙන. අථ ඛො කෙණියො ජටිලො බුද්‌ධප්‌පමුඛං භික්‌ඛුසඞ්‌ඝං පණීතෙන ඛාදනීයෙන භොජනීයෙන සහත්‌ථා සන්‌තප්‌පෙසි, සම්‌පවාරෙසි. අථ ඛො කෙණියො ජටිලො භගවන්‌තං භුත්‌තාවිං ඔනීතපත්‌තපාණිං අඤ්‌ඤතරං නීචං ආසනං ගහෙත්‌වා එකමන්‌තං නිසීදි. එකමන්‌තං නිසින්‌නං ඛො කෙණියං ජටිලං භගවා ඉමාහි ගාථාහි අනුමොදි –
‘‘අග්‌ගිහුත්‌තමුඛා යඤ්‌ඤා, සාවිත්‌තී ඡන්‌දසො මුඛං;
රාජා මුඛං මනුස්‌සානං, නදීනං සාගරො මුඛං.
‘‘නක්‌ඛත්‌තානං මුඛං චන්‌දො, ආදිච්‌චො තපතං මුඛං;
පුඤ්‌ඤං ආකඞ්‌ඛමානානං, සඞ්‌ඝො වෙ යජතං මුඛ’’න්‌ති.
අථ ඛො භගවා කෙණියං ජටිලං ඉමාහි ගාථාහි අනුමොදිත්‌වා උට්‌ඨායාසනා පක්‌කාමි.
අථ ඛො ආයස්‌මා සෙලො සපරිසො එකො වූපකට්‌ඨො අප්‌පමත්‌තො ආතාපී පහිතත්‌තො විහරන්‌තො නචිරස්‌සෙව – යස්‌සත්‌ථාය කුලපුත්‌තා සම්‌මදෙව අගාරස්‌මා අනගාරියං පබ්‌බජන්‌ති තදනුත්‌තරං – බ්‍රහ්‌මචරියපරියොසානං දිට්‌ඨෙව ධම්‌මෙ සයං අභිඤ්‌ඤා සච්‌ඡිකත්‌වා උපසම්‌පජ්‌ජ විහාසි. ‘ඛීණා ජාති, වුසිතං බ්‍රහ්‌මචරියං, කතං කරණීයං, නාපරං ඉත්‌ථත්‌තායා’ති අබ්‌භඤ්‌ඤාසි. අඤ්‌ඤතරො ඛො පනායස්‌මා සෙලො සපරිසො අරහතං අහොසි. අථ ඛො ආයස්‌මා සෙලො සපරිසො යෙන භගවා තෙනුපසඞ්‌කමි; උපසඞ්‌කමිත්‌වා එකංසං චීවරං කත්‌වා යෙන භගවා තෙනඤ්‌ජලිං පණාමෙත්‌වා භගවන්‌තං ගාථාහි අජ්‌ඣභාසි –
‘‘යං තං සරණමාගම්‌ම, ඉතො අට්‌ඨමි චක්‌ඛුමා;
සත්‌තරත්‌තෙන [අනුත්‌තරෙන (ක.)] භගවා, දන්‌තම්‌හ තව සාසනෙ.
‘‘තුවං බුද්‌ධො තුවං සත්‌ථා, තුවං මාරාභිභූ මුනි;
තුවං අනුසයෙ ඡෙත්‌වා, තිණ්‌ණො තාරෙසිමං පජං.
‘‘උපධී තෙ සමතික්‌කන්‌තා, ආසවා තෙ පදාලිතා;
සීහොව අනුපාදානො, පහීනභයභෙරවො.
‘‘භික්‌ඛවො තිසතා ඉමෙ, තිට්‌ඨන්‌ති පඤ්‌ජලීකතා;
පාදෙ වීර පසාරෙහි, නාගා වන්‌දන්‌තු සත්‌ථුනො’’ති.
සෙලසුත්‌තං නිට්‌ඨිතං දුතියං.
No comments:
Post a Comment